Kaldırım da o gün, yalnız yürürken Öyle dalgındım ki, çarptım birine Özür dilemiştim, o kız düşerken Sarılmıştım öyle, çektim kendime...
Şaşkındım inanki, biraz korkmuştum
Kızarmıydı bana, hüzün dolmuştum
Üzmek istemezdim, sanki solmuştum
Yüzü gülüyorken, geldim kendime
Süprizlerle dolu, hayat denilen
Olacaksa birşey, bana verilen
İçimden geçenler, sence bilinen
Dünya hediyesi, oldun kendime...
Sonunda dost olduk, iyiki varsın
Huzur ve mutluluk, hep sen de kalsın
Biliyorum inan, samimi cansın
Ömrümce söz verdim, böyle kendime...
05.11.2025
Nizamettin Kutlu
